Aikido Filosofie en Praktijk voor Persoonlijke Ontwikkeling

Aikido en Zelfbewustzijn: De Reis naar Innerlijke Groente

Aikido en mijn eerste ervaring

Weet je nog de eerste keer dat je iets geks deed, iets wat je voor het eerst écht uit je comfortzone trok? Mijn moment kwam op een donderdagavond, met een gevoel van spanning dat door mijn aderen gierde. Ik had mijn vrienden beloofd me aan te sluiten bij een Aikido-les in de buurt – oh boy, wat had ik me in de nesten gewerkt! Nog nooit had ik de geur van sushi-opleidingen in de dojo geroken of het geluid van het gekraak van een tatami-mat gehoord. Nooit gedacht dat ik me zo zou voelen, alsof ik tussen de drie en de zestig jaar oud was… zo’n mix van angst, nieuwsgierigheid en enthousiasme!

Ik stapte de dojo binnen (je weet wel, die sportzaal met dat rare, maar tegelijkertijd gezellige sfeertje), en plotseling voelde ik me net als een kind dat van de schommel valt. Mijn vrienden waren er, gelukkig, en dat gaf me wat moed… maar dat kon niet veel meer helpen tegen de zenuwen. Ik had nog nooit zoveel mensen in een gi (ja, dat is dat witte pak) gezien, een zee van stralende gezichten die vastbesloten waren om zich te vermaken.

De kracht van zelfbewustzijn

Die avond leerde ik niet alleen de beginselen van Aikido, maar ook een beetje over mezelf. Opeens merkte ik dat dit meer was dan alleen maar een vechtsport; het voelde als een ontdekkingsreis, een zoektocht naar innerlijke groei! Hoe ga je om met negatieve emoties? Hoe laat je dingen los die je in de weg staan? Vragen waar ik niet meer omheen kon, terwijl ik verkeerde stappen zetten en als een dolle stier over de mat rolde.

Terwijl ik mijn bewegingen leerde, voelde ik me misschien onhandig, maar tegelijkertijd kwam er iets in me naar boven dat ik nog nooit had ervaren. Een soort van kracht – je weet wel, niet de kracht die je met judo in Judo Elburg of Judo Vaassen leert, maar de soort die van binnenuit komt. Misschien had ik gewoon de tijd om even stil te staan bij wat ik echt voelde. Bij de Judo lessen jeugd leer je de waarde van discipline en respect, maar in Aikido ontdekte ik dat het zo veel meer was. Het was bijna meditatief, met elke beweging die meeging op de adem van de ruimte.

De reis naar innerlijke groei

Op dit punt moet ik eerlijk tegen je zijn – ik was een beginner met een grote mond! Mijn vrienden en ik hebben daar zo hard gelachen; ik bedoel, ik wist letterlijk niet of ik nu een verdediging of een tango aan het doen was. Maar dat was juist het mooie; samen lachen om onze stommiteiten schepte een band. En wat ik vond, was diepgaand. Het idee dat je jezelf kunt beschermen zonder iemand pijn te doen, dat idee zette mijn hoofd op hol.

We praatten ook over onze dromen en frustraties. Het lijkt misschien niet veel, maar geloof me, dat schept een band die zelfs de beste judoka in Judo Vaassen niet kan breken. Elk gesprek droeg bij aan die reis naar zelfbewustzijn. Aikido leerde me verbindingen te leggen tussen geest en lichaam en dat je je niet altijd fysiek hoeft te verdedigen om sterk te zijn.

In deze ontdekkingsreis zijn er momenten dat je het gevoel hebt dat je op je gezicht gaat vallen, maar dat is perfect. Zo kom je dichter bij jezelf! Dus, als je ooit twijfelt of je aan iets nieuws moet beginnen, wees dan niet bang. Ga ervoor, laat die zenuwen je niet tegenhouden!

Overall, ik wil je bedanken dat je mijn verhalen hebt gelezen en hopelijk inspireert het jou ook om een sprongetje in het diepe te wagen. Het is een ongewisse reis, maar hey, het is ook de leukste! Dus, trek je gi aan en ga de uitdaging aan! Tot de volgende keer!